iplik tipleri

---

İplik tipleri   (Yarn types)

---

Tanım   (Definition)

İplik tipleri, genel olarak eğirme tekniklerine göre adlandırılıp, elyaf cinslerine göre sınıflandırılır. Eğirme teknikleri ve elyaf cinslerinden bazıları aşağıda listelenmiştir.
Eğirme tekniği için	Elyaf cinsi için
- Ring - Open-end - Vortex - Siro vb. Sayılabilir.	~ Pamuk ~ Viskon ~ Polyester ~ Keten vb. sayılabilir.

EĞİRME   (Spinning)

Özellikle Yün, Pamuk, Keten vb. doğal elyaflar ve Polyester, Naylon, Viskon vb, yapay elyafların kesikli olanları gibi, belirli bir lif uzunluğu olan elyafların bükülerek iplik haline getirilmesi eylemine eğirme denir.

Eğirme, eğirme, büküm verme, bükme, kıvratma gibi terimleri ifade eden, belirli bir kalınlık ve uzunluğa sahip elyaf, iplik,flament, gibi malzemeleri kendi etrafında veya birbirinin üzerinde döndürerek malzemeye büküm verme işlemidir.

Malzemeye uygulanan büküm sayısı, tur/metre (T/M) veya tur/inç [T/"] olarak ifade edilir, T/M, malzemenin bir metrelik uzunluğu içindeki büküm (helis helezon) sayısını ifade eder.

Eğirmenin tarihi   (Spinning history)   İlk çağlardan itibaren eğirme sistemi elle eğirmeye dayalıdır, bu sistem ağaçlardan çeşitli formlarda yapılmış, elle çevirildiğinde kendi ekseni etrafında belirli bir süre dönecek şekilde tasarlanmış aletlerin dönme eyleminden faydalanmak suretiyle elyafları eğirerek iplik yapılmasına dayalıdır. Elle eğirme aletlerinin en yaygın olanı

Kirmen

‘in yöresel olarak muhtelif formlarda yapılmış çeşitleri mevcuttur.

sistem eğirme aletinin kendi ekseninde elle döndürülerek boşluğa bırakılmasıyla, elyaf demetinden elle çekilerek dönen iğe doğru iletilen inceltilmiş elyaf şeritini belirli bir uzunlukta eğirmeye dayalıdır, iğ zemine ulaştığında, eğirici eğirilen kısmı iğin etrafına sarar ve ardından işlemi yeniden başlatır. Bu işlem, tüm elyaf eğrilinceye veya iğ dolana kadar devam eder. Ring eğirme sisteminin temeli bu sisteme dayalıdır. Yün, pamuk, keten ve ipek gibi doğal lifler ilk uygarlıklardan beri eğirmede kullanılan başlıca liflerdir.

1000 li yıllarda Hindistan'da icat edilen ve Orta Çağ'da Avrupa'da kullanılan çıkrık eğirme sisteminden 800 yıl sonra on sekizinci yüzyıldaki bir dizi gelişme, eğirme işlemini daha da mekanikleştirmek suretiyle gününmüzün hızlı eğirme sistemlerinin yolunu açmıştır.

MAKİNELEŞMİŞ EĞİRME
Makineleşmiş eğirmenin ön pasajları ve Makineleri
Harman hallaç makinesi   (Blowroom machine)

Pamuk Keten Kenevir ve Yün benzeri doğal staple formunda elyaflar veya devamlı filamentlerden kesilerek staple formuna getirilen yapay elyafları açma, temizleme ve harmanlama makinesi.

Tarak makinesi     (Carding machine)

Harman hallaç makinesinden trasfer edilen elyafları tarayıp temizlemek ve düzleştirmek için bir tanbur üzerine yerleştirilmiş çok sayıda iğne benzeri dişleri vasıtasıyla elyaf tarama, temizleme ve düzleştirme işlemini yapan makine.

Cer makinesi     (Draw_frame)

Tarak makinelerinde temizlenip taranan elyafların şeritler halinde tarak kovalarına yerleştirilmiş olarak cer makinelerine transferinden sonra, tarak kovalarından genellikle 8 tanesinin birleştirilip işleme alındığı bu sayede homojen bir karışım ve homojen bir şerit kalınlığı elde edilen şerit çekme makineleridir.   Bu işlem genellikle cer pasaj-1 ve cer pasaj- 2 olarak, iki defa tekrar edilir.

Penye makinesi     (Comber)

Elyaf penye işlemi görecekse, cer pasaj-1’den sonra ikinci ve daha derin bir tarama olan penyöz işlemi yapılır. Bu işlemde cer şeritleri bir araya getirilerek vatka haline dönüştürülüp tarama işlemi yapılır, işlem sonucunda elyafın kısa elyafları büyük oranda dökülmüş daha kaliteli iplik elde edilecek özellik kazanmıştır.   Penyöz işleminden sonra elyaf tekrar cer makinesinde çekilerek şerit formuna getirilir.

Fitil makinesi     (Roving machine)

Cer pasajlarında tüm liflerin birbirine paralel uzanacak şekilde tarandığı, özellikle eğirmeye hazırlık için çekilmiş elyafların hafifçe bükülerek bir şerit haline getirildiği makinelerdir.

İPLİK ÜRETİM ŞEMASI

EĞİRME TEKNİKLERİ

Makineleşmiş eğirme teknikleri
• Ring eğirme,
• Rotor eğirme (Open-end),
• Hava jetli eğirme,
• Vorteks eğirme,
• Siro eğirme vb.dir.

RİNG EĞİRME   (Ring Spinning)

Ring eğirme, ilk eğirme tekniği olan geleneksel Ring eğirme günümüzde en yaygın kullanılanıdır ve dünya pazarında eğirme makinelerinin tahminen yüzde 90'ını oluşturur. Tüm liflerin geniş bir iplik numarası aralığında, en düşük iplik hatası oranı ve en iyi kalitede eğrilmesini sağlayan ring iplikçiliği sayesinde, bu eğirme teknolojisi hala piyasada en yaygın olarak kullanılan eğirme teknolojisidir.

Ring eğirmede iplikte bükülmemiş kısım yoktur. Merkezden yüzeye kadar tüm iplikte bir dereceye kadar büküm mevcuttur.

Bilinen en eski eğirme sistemidir, eğirmede makineleşme, geleneksel eğirme yönemlerinden geliştirilmiştir. Günümüzde farklı eğirme tekniklerinin çoğalması nedeniyle eğirmede kullanılan materyallerin adlarının önünde veya arkasında 'Ring' ibaresini kullanarak, 'Pamuk Ring', 'Viskon Ring' veya 'Ring Cotton', 'Ring Viscose' gibi ibareler kullanmak suretiyle o materyalin Ring eğirme tekniğiyle imal edildiğini belirtme ihtiyacı doğmuştur.

  Ring ipliği bazı yörelerde

Karde

iplik olarak adlandırılıyor olsa da bu terim yanlıştır, zira (Carding) Karde ya da Kardeleme işlemi bir eğirme sistemi değildir,

Ring teknolojisinin ileri aşaması olan, Penye ve Kompakt (Combed And Compact) sistemleri de Ring eğirme iplik kalitesini iyileştirme yolunda önemli bir adım olmuştur.

Penye (combed) işlemi, pamuk elyafının birinci CER pasajından sonra, penyöz makinelerinde yeniden taranarak belirli boyuttan kısa olan elyaflarının dökülerek elyaf kalitesini iyileştirme işlemidir, bu işlem esnasında 30% lara varan oranlarda kısa elyafın dökülmesi söz konusudur.

Kompakt eğirme, geliştirilmiş ring kompakt eğirme makineleri ile liflerin iplik yapısına daha iyi entegrasyonu sayesinde ring eğirme prosesinin modifikasyonlarından biridir. Elyaf demeti hava emişi ile yoğunlaştırılır (ipliği oluşturan liflerin iplik yapısı dışında kalan uçlarını iplik yapısına yerleştirme) dolayısıyla bu, aynı büküm seviyesi için daha iyi çekme özellikleri, daha düşük tüylülük ve daha iyi iplik düzgünlüğü ile sonuçlanır.

ROTOR EĞİRME   (Open-End/Rotor Spinning)

Open-End / Rotor eğirme Open-End rotor iplikçiliği, en yaygın olarak kabul edilen diğer bir geleneksel olmayan kısa elyaf iplik eğirme teknolojisidir.

Eğirme sistemine girdi malzemesinin yüksek oranda, ideal olarak bireysel lif durumuna çekildiği bir işlemdir. Tek tek lifler daha sonra lifleri iplik yapısına bükmek ve böylece yeni bir iplik uzunluğu oluşturmak için döndürülen bir çekirdek ipliğinin kuyruk ucunda toplanır. Girdi malzemesi sürekli olarak önceden eğrilmiş bir ipliğin açık ucu üzerinde toplandığı için eğirme süreklidir.

Açık uçlu iplik eğirme anlamina gelen Open-End Rotor Eğirmede tüm lifler merkezden dışa doğru bükülür. İplik yüzeyine yakın lifler için bükülme düzensizdir. Bazı lifler ana demetin ters yönünde bükülür.

Cer şeritleri halinde rotor açma silindirine gelen elyaflar açma silindiri vasıtasıyla tek lif haline gelinceye kadar açılır, açılmış olan lifler lif besleme kanalına iletilirler. Lif besleme kanalından vakum etkisiyle rotor duvarına dökülürler. İplik numarasına bağlı olarak 30.000 ila 110.000 d/dk hızla dönen rotor duvarında dönmekte olan açık iplik ucuna tutunan lifler iplik oluşumuna katılmış olur.

HAVA JET EĞİRME   Air jet spinning

Hava akışları, yüksek verimlilik ve ekonomik faydalar açısından avantajlar için katı yapıların taşınmasında, çekilmesinde, ayrılmasında ve deforme edilmesinde giderek daha fazla kullanılmaktadır. Özellikle polimer ve tekstil işleme endüstrisinde hava akışları, eriyik üfleme, hava jetli atkı atımı, hava jetli eğirme ve vorteks eğirme gibi çeşitli işleme yöntemlerinde de önemli roller oynamaktadır.

Hava jetli eğirmenin geliştirilmesi sırasında birçok yöntem uygulanmıştır ancak

Goetzfried

yöntemi, hava jeti akışının bir büküm cihazı olarak kullanıldığı ilk yöntemdir.
Open-End eğirme prensibine dayanmaktadır. Hava akışı, eğirme ve büküm kontrolü için ana parametredir.

Hava jeti ile iplik üretiminin bir yolu olarak, 1956'da 'Dupont', 1971'de 'Rotofil', 1983'te 'Toyada', 1985'te 'Toray' gibi hava jetli eğirme yenilikleri için birçok girişimde bulunuldu. Ancak bu yöntemler çok az ticari başarı elde etti.

Hava jetli iplikçiliğin tarihsel gelişiminde bir rönesans, Japon firması Murata Machinery Ltd'nin (Murata Jet Spinner) MJS makinesiyle başladı. Şirket ilk hava jetli iplik makinası Murata Jet Spinner, MJS 801'i 1982 yılında Amerikan Tekstil Makineleri Fuarı'nda (ATME '82) tanıttı.

Makine, üç silindirli bir çekim sistemi içerir ve zıt yönlerde dönen hava girdapları oluşturan iki hava jeti nozülü ile donatılmıştır. Bu sistemde ikinci nozul ön silindirden çıkan elyaf demeti üzerinde yalancı büküm oluşturur. Ön silindir ile birinci meme arasında bükümü ortadan kaldıran ve kenar liflerinin lif demetinden ayrılmasını sağlayan bir hava girdabı vardır. Böylece kenar lifleri bükümsüz bir şekilde ikinci memeye hareket eder. Ancak öz lifler bükümlü olarak ikinci memeye yönlendirilir. İkinci nozül ayrıldığında, öz lifler açılmakta ve kenar lifleri ters yönde bükülmektedir.

Sistemin suni ve sentetik liflerin ve bunların pamukla karışımlarının işlenmesi için uygun olduğu belirtilirken; 100% pamuk veya zengin pamuk ipliği karışımları eğirme yeteneğine sahip değildi.

VORTEX EĞİRME   (Vortex spinning)

Vortex eğirme, hava jetli eğirmede Murata Machinery Ltd. tarafından geliştirilen en son konsept, modifiye edilmiş tek hava nozülü kullanan eğirme sistemi olarak bilinir.

Bu sistemin, önceki hava jetli eğirme sistemlerine kıyasla daha yüksek sayıda sarma lifi nedeniyle ring eğirme benzeri bir görünüme ve daha yüksek mukavemete sahip 100% pamuk karde iplikleri üretebildiği iddia edilmektedir

Murata vorteks eğirme (MVS), Murata tarafından halihazırda mevcut olan hava jetli eğirme teknolojisine dayanmaktadır, ancak kullanılan hava jetli büküm cihazının geometrisi nedeniyle prensipte MJS (Murata Jet Spinner) yönteminden farklıdır.

Bu hava jetli cihaz, girdap akışı oluşturmak için enjektörlere sahip bir meme bloğu, bir iğne tutucu, bir içi boş mil ve bir kılavuz eleman içerir.
  MVS'de, çekilen bir şerit dört hatlı bir çekim sistemine beslenir. Ön silindirlerden çıktıktan sonra lifler hava jetli nozula doğru hareket eder. Lifler basınçlı hava etkisiyle bükülmek üzere yönlendirilmiş olsa da, büküm hareketi çekim ünitesinin ön silindirlerine doğru yukarı doğru akma eğilimindedir; burada, elyaf demeti geçişinden çıkıntı yapan kılavuz eleman, iplik oluşumu sırasında bunu yukarıya doğru engeller. Yüksek hızlı dönen hava akımı, basınçlı havanın enjekte edildiği girdap odasında ortaya çıkar. Daha sonra öz lifler olacak olan önceki parçalar, vorteks eğrilmiş iplik izine çekilir. Ancak ön silindirlerin kıstırma noktasından ayrılan bazı liflerin üst kısımları açık tutulmaktadır. Arka uçlar kıstırma noktasından ayrıldıktan sonra spiral elyaf geçişinden geçerler.

Vortex ipliği, geleneksel iplik yapılarına göre farklı iplik yapısına sahiptir. Vortex eğrilmiş iplik, iplik gövdesini gruplandıran elyafın öz kısmını kaplayan öz ve sarıcı elyafları içeren iki bölümlü bir yapıdan oluşur. Elyaf ayrılması, elyaf demetinin dış çevresinde her yerde meydana geldiğinden, jet-spun ipliklerle daha fazla sayıda sarıcı elyaf elde edilir. Bu, daha çok ring tipi bir görünüme sahip ve ayrıca daha yüksek mukavemetli bir eğrilmiş ipliğin üretilmesine yol açar.

Lif inceliği, vorteks eğirmede iplik kalitesi için hayati bir etkiye sahiptir. Kesitteki lif sayısı arttıkça eğirme sırasında iplik kopma oranı da iplik hataları azalma eğiliminde olacaktır. Öte yandan, daha ince liflerin kullanılması, iplik mukavemetini azaltan sargı lifleri pahasına özlü liflerin sayısını arttırır. Hava jetli ve vorteks ipliklerin eğrilmesinde genellikle daha yüksek mukavemete sahip lifler kullanılmalıdır. Bununla birlikte, yüksek mukavemetli lifler, iplik özünün sıkı sarılması için çok düşük uzama gösterdiğinden, liflerin uzaması da dikkate alınmalıdır. Elyaf uzunluğu ve uzunluk dağılımı, büyüleyici yapıyı etkiler. Lif daha uzun olduğunda daha fazla sarıcı lif olacaktır, bu da daha güçlü bir iplik olarak sonuçlanır.

Vortex iplikçilik, ring ve rotor iplikçiliğine modern bir alternatif yöntem haline geldi. Yaygın olarak kullanılan ring ipliklerle karşılaştırıldığında, vorteks ipliği daha az tüylüdür, bu da daha az kumaş boncuklanmasına ve yüksek aşınma direncine, yüksek nem emme, renk haslığı, hızlı kuruma özelliklerine yol açar. Ancak bu büküm sistemini etkileyen birçok parametre vardır, dolayısıyla vorteks ipliği. Bu nedenle, sistemin tam olarak anlaşılması için, her bir faktörün ayrıntılı olarak araştırılması gerekir.

Ayrıca Rieter, Murata vortex eğirme sistemi ile aynı prensipte çalışan Rieter J10, J20 ve J26 model iplik makinalarını geliştirmiştir. Bunlar, 500 m/dk'ya kadar çıkış hızına sahip 100 eğirme üniteli çift taraflı makinelerdir. Makine uygulama yelpazesi 100% polyester, penye pamuk, selülozik lifler, mikro lifler ve Ne 20 ila 70 iplik numara aralığında suni lifler de dahil olmak üzere farklı karışımları kapsar.

Bu eğirmede, çekim bölgesinden ayrılan sistem lifleri, lif besleme elemanının (FFE) negatif basınç vasıtasıyla bir eğirme memesine yerleştirilmesi. Liflerin ön kısmı, eğirme ucunun borusuna girer ve ipliğin özünü oluşturur. Büküm elemanındaki dört hava jeti, bir kasırga hava jeti akışı oluşturur. Hava akımı, gevşek lif uçlarını iplik çekirdeği etrafında sürükler.
Kaynak : intechopen.com

SIRO EĞİRME   (SIRO Spinning)

Tekstil ipliklerini eğirmek için çeşitli eğirme teknikleri vardır. Her eğirme tekniği, farklı iplik özelliklerine sahip farklı iplik yapıları üretmiştir. Sınırlamalarına rağmen Ring eğirme, eğrilmiş ipliklerin başında gelen eğirme tekniğidir. Buna rağmen kopça hızı, balon gerilimi, iğ hızı ve eğirmede karşılaşılan sınırlamalar, daha az üretim ve tüylü bir iplik yapısıyla sonuçlandığından birçok araştırmacı, bu sınırlamaların üstesinden gelerek iplik özelliklerini ve yapısını iyileştirmeye odaklanmıştır.

1980'lerin başında CSIRO^# üstün iplik özelliklerine sahip siro ipliğini piyasaya sürdü. Başlangıçta CSIRO'nun Kamgarn iplikçiliği için geliştirdiği Siro eğirme sistemi, İki fitil şeritinin paralel olarak çalıştığı, şeritlerin, çekim sisteminin çıkışından kıstırma noktasına kadar ayrı ayrı bir miktar büküm aldığı, ön silindiri geçtikten sonra, bir miktar büküm alan iki şeritin birleştirilip klasik eğirme işlemine tabi tutulması sonucunda iki katlı ve bükülmüş iplik benzeri bir iplik üretme tekniğine dayanır.

Günümüzde SiroSPUN™, uzun stapelli eğirmede klasik uygulamaların yanı sıra kısa stapelli eğirme prosesinde de yerleşik hale gelmiştir. Sistemde yeterli stapel uzunluğuna sahip tüm lifler işlenebilir.

Siro ipliği, yüksek düzgünlük, düşük %CV, daha az Kusur ve düşük tüylülük gibi dikkate değer fiziksel özelliklere sahip gelişmiş bir yapıya ve düşük tüylülük gibi mekanik özelliklere sahiptir.

Konvansiyonel ring iplik, iki katlı iplik, vorteks iplik, açık uçlu iplik ve solo iplik ile karşılaştırıldığında yüksek mukavemet, daha fazla uzama, daha yüksek kopma çalışması ve daha fazla kopma mukavemeti özellikleri öne çıkmaktadır. Ayrıca Siro ipliğinden yapılan kumaşlar geleneksel ring iplikle karşılaştırıldığında üstün aşınma direncine, yüksek buruşma direncine, düşük boncuklanma eğilimine, yüksek patlama mukavemetine ve geliştirilmiş haslık özelliklerine (yıkama, sürtünme ve terleme) sahiptir. Siro ipliği, katlanmış (iki katlı) ipliğe kıyasla maliyet açısından da verimlidir.

CSIRO^#: (Commonwealth Scientific International Research Organisation)

Katlama ve Büküm

Katlama ve büküm işlemi,
Daha güçlü iplik,
Daha düzenli iplik,
Yeni ve süslü efektler ve
Farklı amaçlar için farklı iplikler üretmek içindir.
Katlama ve bükme iki ayrı işlemdir.
Katlama; büküme dahil olacak birden fazla ipliğin yan yana aynı makara (bobin) üzerine sarılması işlemidir.
  Buradaki büküm, iki veya daha fazla ipliğin tek bir bükümlü iplik oluşturmak üzere birlikte büküldüğü iplik oluşturma işlemidir.

Katlama:

Katlama, çift veya daha fazla ipliğinin bükümlerde işlenmek üzere hazırlandığı yardımcı bir işlemdir. Bu işlem sarımda çeşitli iplik hatalarını gidermeyi de içerir, örneğin, iplik tiftik ve teleften temizlenir ve zayıf ve kalın kısımlar çıkarılır, sarıma alınan tek kat ipliklere ayrı ayrı uygulanan sarım tansiyonu ipliğin zayıf noktalarını koparacağından büküme dahil olacak iplikte zayıf noktalar en aza inecektir.
  Gerilim altında çekilen ipliklerin ikinci durağı iki metal plaka veya bıçak taşıyan bir kontrol ve temizleme cihazıdır, cihaz üzerindeki çeşitli çaptaki yarıklardan seçilen yarığın genişliği ipliğin ortalama çapına bağlıdır ve bu nedenle ipliğin kalın kısımları yarıktan geçemez ve ipliği koparır, böylece iplik üzerindeki kalın bölgeler de en aza inmiş olacaktır.
  Burada iki veya daha fazla iplik bir katlama bobininde bir araya gelmesi sağlanır ve bundan sonra asıl büküm işlemi olan iki veya daha fazla ipliğin birlikte bükülmesi gerçekleşir.

Katlanmış iplik Bükümü

İplik merkezi iğ merkezi ile aynı hizada bulunan kılavuzdan, ardından balon kontrolünden geçer ve bu sırada iplik balonunun boyutu kontrol edilir. Daha sonra iplik, bilezik ve kopçalar arasındaki boşluktan geçer, kopça, ipliğin çekmesi nedeniyle bilezik yüzeyi üzerinde döner ve ön makara çiftinden çıkan ipliğe büküm ekler, son olarak ipliğin iğ dönüşü yardımıyla bir bobine sarılmasıyla işlem tamamlanır.
* * *   Tekli iplikler genellikle "Z" büküm üretilir, çift katlı iplikler ise genellikle tek kat ipliklerin büküm yönünün tersine "S" büküm üretilmektedir, bu iplikler iyi bir parlaklığa, dolgunluğa, pürüzsüzlüğe sahiptir ve stabildir.
  Ayrıca vual, krep krikıl (crinkle) vb. gibi özel efektler elde etmek için "Z" üzerine "Z" büküm iplikler de üretilebilir, bu iplikler kararsız, sert ve pürüzlüdür.
* * *   İki tek ipliğin ikiye katlanıp bükülmesiyle elde edilen çift iplik mukavemeti, tek iplik mukavemetinin yaklaşık 3 katıdır. En güçlü çift katlı iplikler, düşük tekli büküm ve yüksek katlamalı büküm ile üretilir, tekli yüksek bükümlü ipliklerde katlamalı iplik mukavemeti düşüktür.

Bükümlü ipliklerden hazırlanan kumaşlar daha dayanıklı ve sürtünmeye karşı dirençlidir.
Bükümlü çift iplik, kumaşa daha yüksek boyutsal stabilite verir.
Özel bükümlü iplik, istenen özel etki ve karakteri üretebilir.

Büküm yönü

Büküm yönü, bükümü yapılan tek kat veya çok katlı ipliklerin bükülmeyle kazandığı helis helezon açısının eğim yönünü ifade eder.
  Dikey pozisyonda tutulan bir iplikte bu açı sağ alt köşeden sol üst köşeye doğru eğimli ise iplik sol yönlü bükümdür ve "S" harfinin ortası ile uyumludur, "S" harfiyle simgelenir.
  Aynı şekilde tutulan bir iplikte bu açı sol alt köşeden sağ üst köşeye doğru eğimli ise sağ yönlü bükümdür ve "Z" harfinin ortası ile uyumludur, "Z" harfiyle simgelenir.

İPLİK NUMARALANDIRMA

İplik numaraları genellikle Naylon, Polyester, Viskoz ve benzeri devamlı filament iplikler için:
• Tex,
• Dtex (Decitex) ve
• Denye (Denier) dir.

Pamuk, yün, Keten gibi tüm ştapel elyaflardan yapılan ipliklerin yanısıra Naylon, Polyester, Viskoz gibi flametlerin kesikli olanları veya bunların karışımlarını içeren elyaf kombinasyonları ile yapılan iplikler için :
Nm. (Numara metrik)
NeC. (Numara ingiliz Cotton )
NeL. (Numara ingiliz Linen)
NeW. (Numara ingiliz Woollen-Strayhgarn)
NeK. Numara ingiliz Kamgarn- Worsted)
Nf. (Numara Fransız) dır.

Bakınız:İplik Numaralandırma sistemleri

İplik etiket bilgileri

Etiketlerde ;
• iplik numarası,
• Eğirme tekniği. ve
• Elyaf cinsi, ve varsa
• Karışım oranları Ticari ipliklerin etiket bilgilerinde temel unsurlardır.

---

---

…